Sense gaat over ons vermogen om de stroom zintuigelijke data die door ons heen gaat én de energie(velden) om ons heen, nagenoeg onbewust te filteren, te beoordelen, te interpreteren en er betekenis aan te verlenen. Sense probeert van al die informatie iets logisch te maken. Het is een supersensor die constant zoekt naar wat voor jou relevant kan zijn.
Jij hebt ‘meditatie’ als Sense, als supersensor.
Dit betekent dat je een diep ingebouwd gevoel en besef voor ‘meditatie’ hebt. Je sensorische systeem is daar van nature helemaal op gericht. Dit gaat niet over je hoofd dat denkt, maar over je lijf dat weet.
'Meditatie' heeft te maken met een diep en kalm innerlijk proces. Dit is de meditatieve mind aan het werk. Nou ja werk, eerder doet de mind bijna niets. Dit is een nagenoeg onbewuste 'staat van zijn' waar de enorme stroom van ruwe data vanuit je fysieke zintuigen doorheen stroomt. Je bent niet gehecht aan de uitkomst en laat alles dat in je op komt door je heen stromen. Met je ogen dicht observeer je wat er bij je opkomt. Zonder in dat moment aan iets betekenis te geven, zonder te oordelen.
Je weet dat je neigt naar een juiste beslissing wanneer je voelt dat je in een meditatieve staat terechtkomt. Een gevoel van overgave terwijl je je afstemt op de gedachten die in je opkomen. Want hoe voelt iets na verloop van tijd? Hoe voelen de mensen die je op dat feestje ontmoet hebt na verloop van tijd?
Met 'meditatie' als Sense, is het alsof je naar een film aan ervaringen kijkt. Uiteindelijk zal je ‘sense’ maken van jouw innerlijke film. Dit kun je niet forceren en hier hoef je helemaal niets voor te doen. De inzichten komen als vanzelf.
Later, op hun eigen tijd.