Een Manifestor is één van de vier hoofdtypen binnen Human Design. Manifestors vormen een minderheid. Slechts 1 op de 12 mensen is een Manifestor.
De afgelopen weken kwamen er bijzonder veel Manifestors op mijn pad. Een paar volwassen Manifestors, maar bovenal kinderen en jongeren.
Het is vaak pijnlijk om te horen wat hen overkomt, of tijdens hun leven is overkomen. Ze begrijpen doorgaans niet waarom hun leven anders verloopt dan dat van anderen en ze worden daarin ook zelden door anderen gezien en begrepen. Ze voelen zich vaak een buitenstaander in de wereld van Generators (70% van de mensheid). De sociale regels, tips en trucs die voor de meeste mensen gelden, werken voor hen vaak net even anders. Ze kunnen zich als kind niet zo gemakkelijk spiegelen aan het gedrag van volwassenen.
De energie van Manifestors is evident anders dan die van de andere typen. Manifestors zijn op aarde om initiatief te nemen om de bakens te verzetten. Om de wereld op een bepaalde manier te verbeteren en om daarbij dingen aan te pakken waar anderen voor terugdeinzen. Zij zijn zelden gemotiveerd door materiële aspecten, maar veel meer door de noodzaak van de verandering. Verreweg de meeste Manifestors hebben hun gevoelscentrum geactiveerd en hun emoties zijn vaak de brandstof om iets in de wereld te manifesteren.
Waar Projectoren expliciet moeten wachten op de uitnodiging, Generators en Manifesting Generators er goed aan doen om geen initiatief te nemen, maar om vanuit hun gevoel te responderen en Reflectoren niets anders hoeven te doen dan ons te spiegelen, zijn Manifestors hier dus nadrukkelijk om initiatief te nemen. Zij hebben de energie om geen genoegen te nemen met een 'kan niet', of 'mag niet'.
Zij bepalen daarnaast heel nadrukkelijk zelf wie er wel of niet dichtbij hen mogen komen. Hun aura beschermt hen letterlijk tegen ongewenste invloed van buitenaf. Daardoor worden ze niet continu afgeleid door anderen en kunnen ze ongestoord hun eigen plan trekken. Zo creëren ze de ruimte om dingen op hun eigen manier te kunnen doen. Vaak zonder goedkeuring van derden.
Zo zou het eigenlijk moeten zijn. Zo is hun werking het krachtigst.
Máár hoe anders is dat vaak op jonge(re) leeftijd. Jonge Manifestors moeten zich thuis en met name op school aanpassen. Ze moeten zich inhouden, ze moeten samenwerken en zich klein houden. Ze moeten dingen doen en leren waarvan ze allang weten dat die voor hen nooit belangrijk zullen zijn. Er zijn meer kinderen/jongeren die dit op jonge leeftijd al weten (zoals bijna ieder kind met een 2/4 en 2/5 profiel), maar bij Manifestors ligt de druk om zich te moeten voegen in een systeem/stramien nog net iets scherper.
Doen ze dat niet, dan wordt het vaak lastig. Volwassenen hebben vaak geen flauw idee waarom een jonge Manifestor niet gewoon luistert en braaf meedoet. Als volwassenen druk uitoefenen ervaren ze vaak obstructie, waar de jonge Manifestor vooral zoekt naar zijn of haar eigen manier van leven en leren.
Moeten Manifestors zich dan niet leren aanpassen?
Nee in zekere zin niet.
Natuurlijk helpt het hen zelf ook als ze zich niet volledig a-sociaal gedragen, maar aanpassing haalt Manifestors uit hun kracht. Hun unieke kwaliteit om de mensheid vooruit te helpen raakt dan ondergesneeuwd en bij veel Manifestors zie je dat ze op latere leeftijd geen flauw idee meer hebben wat hun daadwerkelijke potentieel is. Namelijk: zo nodig tegen alles en iedereen in initiatief nemen om de wereld naar een hoger plan te brengen.
Wat iedere Manifestor wel moet leren is om anderen vooraf te informeren. Zeker degenen die actief of passief betrokken zijn bij een verandering. Jonge Manifestors hebben er baat bij als ze op jonge leeftijd al leren om eerst even te laten weten waar ze heen gaan. Al was het maar om geen boze (lees: verontruste) ouders tegen zich te krijgen.
Dat ik op steeds meer scholen mee mag kijken met wat er bij kinderen speelt - met toestemming van ouders - vind ik een groot voorrecht. Geen kind is hetzelfde en het generaliseren van de aanpak van kinderen is één van de belangrijkste oorzaken van frustratie, boosheid en weerstand. Veel ordeproblemen worden veroorzaakt doordat kinderen zich niet gezien, gehoord en begrepen voelen. Als volwassenen willen we uiteraard niet anders. Wij willen ook gezien, gehoord en begrepen worden, alleen nemen we vaak genoegen met minder. Rekening houden met de specifieke behoeften van jonge Manifestors kan veel uitval, frustratie en boosheid voorkomen.
Ik geniet ten volle als ouders en/of leerkrachten kinderen begrijpen en melden dat er successen zijn. Bijvoorbeeld omdat een kind weer graag naar school gaat en zich gezien en gehoord voelt in dat wat hem of haar juist uniek maakt.
Dat is het mooie van mijn werk en niet alleen waar het kinderen betreft.